สิ่งที่น่าทึ่งในชีวิต

Magic

รายงานข่าวจากสำนักงานสถิติแห่งชาติ เปิดเผยถึงโครงการสำรวจเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร (ครัวเรือน) พ.ศ.2549 ว่า จากการสำรวจประชากรไทยอายุ 6 ปีขึ้นไปซึ่งมีจำนวนทั้งสิ้นประมาณ 59.51 ล้านคน พบว่าในจำนวนนี้มีผู้ใช้คอมพิวเตอร์เป็น 15.39 ล้านคน หรือคิดเป็นสัดส่วน 25.9% และมีผู้ใช้อินเทอร์เน็ต 8.47 ล้านคน คิดเป็นสัดส่วน 14.2%
ทั้งนี้ ผลการสำรวจระบุว่าประชากรกลุ่มอายุ 6-14 ปี มีอัตราการใช้คอมพิวเตอร์สูงสุด 57% รองลงมาคือกลุ่มอายุ 15-24 ปี อัตรา 50.4% และกลุ่มอายุ 25-34 ปี อัตราส่วน 22.4%

ส่วนอัตราการใช้อินเทอร์เน็ตพบว่า กลุ่มอายุ 15-24 ปีเป็นกลุ่มที่มีการใช้อินเทอร์เน็ตสูงสุด สัดส่วน 36.5% รองลงมาคือกลุ่มอายุ 6-14 ปี และกลุ่มอายุ 25-34 ปี มีอัตราการใช้อินเทอร์เน็ตใกล้เคียงกันคือ สัดส่วน 15.5% และ 15.2% ตามลำดับ

จากประชากรกลุ่มอายุ 6-14 ปี จำนวน 8.97 ล้านคน พบว่ามีเด็กที่ใช้คอมพิวเตอร์สูงถึง 5.11 ล้านคน และใช้อินเทอร์เน็ต 1.39 ล้านคน สำหรับกลุ่มอายุ 15-24 ปี จำนวน 10.55 ล้านคน มีจำนวนผู้ใช้คอมพิวเตอร์ 5.32 ล้านคน และใช้อินเทอร์เน็ต 3.85 ล้านคน ขณะที่กลุ่มประชากรวัยทำงาน 25-34 ปี จำนวน 10.79 ล้านคน มีสัดส่วนที่ใช้คอมพิวเตอร์เพียง 2.42 ล้านคน และใช้อินเทอร์เน็ต 1.64 ล้านคน

โดยจากข้อมูลพบว่าสถานศึกษาเป็นแหล่งที่มีผู้ใช้คอมพิวเตอร์และอินเทอร์เน็ตสูงสุดคือ 48.3% และ 39.9% รองลงมาคือการใช้คอมพิวเตอร์และอินเทอร์เน็ตจากที่บ้าน 28.6% และ 25.9% ขณะที่การใช้คอมพิวเตอร์และอินเทอร์เน็ตจากที่ทำงาน 20.5% และ 24.4% ตามลำดับ สำหรับการใช้อิน เทอร์เน็ตจากร้านอินเทอร์เน็ตคิดเป็นสัดส่วน 8.6%

เมื่อพิจารณาถึงแหล่งของผู้ใช้คอมพิวเตอร์และอินเทอร์เน็ตตามกลุ่มอายุ พบว่าประชากรอายุ 6-14 ปีที่มีอัตราการใช้คอมพิวเตอร์สูงถึง 57% ส่วนหนึ่งเป็นเพราะใช้คอมพิวเตอร์จากสถานศึกษาถึง 78.9% รวมถึงกลุ่มอายุ 15-24 ปีก็ยังเป็นการใช้คอมพิวเตอร์และอินเทอร์เน็ตจากสถานศึกษาถึง 61.5% ขณะที่ผู้มีอายุตั้งแต่ 25 ปีขึ้นไปส่วนใหญ่เป็นการใช้งานจากที่ทำงาน 50-57%

นอกจากนี้ โครงการดังกล่าวยังได้สำรวจถึงการมีและการใช้อุปกรณ์เทคโนโลยีสารสนเทศในครัวเรือน โดยจากจำนวนครัวเรือนทั้งสิ้น 18.06 ล้านครัวเรือน มีครัวเรือนที่มีเครื่องโทรศัพท์พื้นฐาน 4.22 ล้านครัวเรือน (23.4%) เครื่องโทรสาร 2.68 แสนครัวเรือน (1.5%) คอมพิวเตอร์ 3.08 ล้านครัวเรือน (17.1%) และครัวเรือนที่มีการเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ต 1.3 ล้านครัวเรือน (7.2%) โดยในเขตกรุงเทพฯมีจำนวนครัวเรือนที่มีอุปกรณ์เทคโนโลยีสารสนเทศมากที่สุด และภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีจำนวนครัวเรือนที่มีอุปกรณ์รวมทุกประเภทน้อยที่สุด

จากจำนวนครัวเรือนที่มีการเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ต 1.3 ล้านครัวเรือน พบว่าในเขตกรุงเทพฯมีจำนวนครัวเรือนที่เชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตสูงถึง 63% รองลงมาคือภาคใต้และภาคกลางมีอัตราใกล้เคียงกันคือ 41.2% และ 39.9% ตามลำดับ ส่วนภาคเหนือมีครัวเรือนที่เชื่อมต่ออินเทอร์เน็ต 35.7% และภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีครัวเรือนที่เชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตน้อยที่สุดคือ 24.5%

โดยการสำรวจเก็บข้อมูลการมีการใช้เครื่องมือ/อุปกรณ์เทคโนโลยีสารสนเทศ (ครัวเรือน) เป็นการสำรวจกลุ่มตัวอย่างทั้งสิ้น 79,560 ครัวเรือน ในช่วงเดือน ส.ค.-ก.ย. พ.ศ.2549 แหล่งข่าวในอุตสาหกรรมไอซีทีแสดงความเห็นว่า แม้อัตราการเติบโตของตลาดไอทีจะมีต่อเนื่อง แต่จากข้อมูลอัตราการมีคอมพิวเตอร์ต่อครัวเรือนอยู่ที่ 17 เครื่อง/100 ครัวเรือน ซึ่งถือว่าต่ำมาก

สำนักงานสถิติก็เคยสำรวจสัดส่วนของผู้มีคอมพิวเตอร์ต่อประชากรของประเทศ ซึ่งจะอยู่ที่ 7-8% เท่านั้น คือประชากร 100 คน มีคอมพิวเตอร 7-8 คนเท่านั้น ต่ำมากเมื่อเทียบกับการมีโทรศัพท์มือถือ หรือเทียบกับประเทศเพื่อนบ้าน เนื่องจากการเติบโตของตลาดไอทีภาคครัวเรือนของไทยยังเป็นแบบค่อยเป็นค่อยไป ไม่ได้รับการสนับสนุนหรือผลักดันจากภาครัฐเหมือนเช่นประเทศเพื่อนบ้าน อย่างไรก็ตามในแง่ธุรกิจก็ถือว่าตลาดเมืองไทยยังมีแนวโน้มและโอกาสการเติบโตอีกมากโดยเฉพาะในตลาดต่างจังหวัด

Magic

Making the space and time for strategic thinking

I have found myself being pulled in about a thousand directions the last couple of weeks and the song, “That old familiar feeling” seems to be haunting me. I know where I need to be focused, but lately I find myself being dragged back into fighting fires–a management mode I usually try to avoid. This is a problem that many small IT shops face as well as overtaxed large ones. There never seems to be enough time in the day, and the work that falls off the list first is planning, strategizing, and documenting.

I find myself carrying around way too much information in my head, not sharing info until it is asked for, and feeling like I need to make the world stop in order to catch up. I am not as current as I would like to be on my technical reading, and my to-do list never seems to shrink. Who can I blame? While I would like to blame the world around me, the fact of the matter is, I am at fault and I need to take control again.

So where do I start? Well the first thing I need to do is to make sure I don’t beat myself up over having lost control–we all do it sometimes–and I am not going to feel sorry for myself either. Nor am I going to be Superman and swallow the stress associated with it and drop dead of a heart attack. I am going to pause and reflect.

How do I do that? First, I stop responding to all the stimuli that I am bombarded with and refocus on what is important. I can do this in several ways.

A famous management professional once said that the most successful executives worked outside of the office one day a week. This gives you a way to step back from the flames and work in an environment that is more conducive to thought.

Outside the office doesn't necessarily mean at "home" (especially for some people, who have just as many distractions there). It usually works for me because I have a nice office set up at home, I do not have children, and except for when the dog is barking, the house is totally silent other than the whir of my PCs.

Unfortunately, home is not an option for me at the moment. Plan B is to make a quiet space at the office. I have a door I can close and a new administrative assistant who can take my calls. So while I have a harder time getting into that Zen-like zone in a place that I often associate with being out of control–this is how it is going to have to be.

For those that are cube-bound and can’t work from home, you are forced to be more creative. Coming in early and staying late–when there are fewer distractions in the workplace–are common options, but many of you may already be doing that. So what then? Try to find a space at your workplace that is out of the way–an unused conference room or an empty office on a different floor. As a last resort, you may have to put up a "do not disturb" sign and get yourself a set of noise-canceling headphones to create a virtual quiet place for yourself. If you want to do it, you will find a way. Hey you are IT–you know how to work around obstacles!

Once you have found your space, make a meeting with yourself. Call it what you need to call it, but block the time out and use it. An hour will do as a minimum in my opinion; two is probably optimal. Now comes the hard part. Make this a sacred time that you do not want violated and communicate it to everyone– and here’s the hardest part–you also have to stick to it yourself. You know the difference between real emergencies and those that seem like emergencies. Respond only to the real if you absolutely have to and you are the only one who can fix it.

Now that you've created space and time for yourself, exactly what are you going to do in it? My advice is to first use your time to sort and prioritize. What’s important, what can wait, what do you NEED to do and what would you LIKE to do? Plan, read, write things down. Most importantly, use the time to think strategically. Stop and examine all those fires that you've been fighting and determine if there is a common theme behind them, and work on that solution.

Use the time to think outside the box. Are you taking total responsibility for problems that are a shared responsibility? Communicate. Close the loop. Follow up. Examine your tasks using different views–put on the different “thinking” hats championed by Edward de Bono (http://www.debonogroup.com/serious_creativity.htm).

The point is to take control, because the workplace actually pushes you in the opposite direction if you let it. The old phrase, "Lack of planning on your part does not constitute an emergency on my part,” dies a quick death in the workplace. People will try to make EVERY problem yours if you let them–and lack of planning is usually the reason it is an emergency in the first place (at least in their minds). So take the time to commit or re-commit to being a planner and try the steps above. It will make you work better and smarter in the long run and hopefully relieve some stress.

Lastly, don’t beat yourself up if you get a little bit out of control. It happens. Just remember that when you are feeling the most stressed and whacked out, that is probably the opportune time to take a time out to pause and reflect.

from: http://blogs.techrepublic.com.com/tech-manager/?p=279&tag=nl.e106

Magic

Internet marketing แหล่งรวมข้อมูลต่างๆ ของผู้ที่ทำธุรกิจทางเน็ต บริการฟรี

๓/๑๗/๒๕๕๐

เผยเด็กไทย 6-14 ปีใช้คอมฯ สูง 57% แซงวัยทำงาน

๓/๐๘/๒๕๕๐

Making the space and time for strategic thinking

๓/๐๕/๒๕๕๐

Internet marketing แหล่งรวมข้อมูลต่างๆ ของผู้ที่ทำธุรกิจทางเน็ต บริการฟรี